Sınıfın panosunda bi şenlik bi şenlik sormayın...Rengarenk kedişler upuzun kuyruklarıyla süslediler koridoru..Her biri için birer isim bile bulundu...iyice sevdim ben bu kedi işini:)Geçen yıl sanırım yine bu ayda 4 tane yavrucuk çıktı karşıma evin balkonunda.Hemde pazar arabasının içine kurulmuşlar anneleriyle keyif yapıyorlar.Şaşkınlığımın ardından yaşadığım paniği anlatamam .Çünkü onları ne atabilirdim ne de bakabilirdim.Atamadım kaldılar ama ne uyudum ne de rahat oturdum sürekli yangın merdiveninden çıkan diğer kedilerle savaştım.Baktım olmuyor eve aldım onları ''gezegen''anneleri(çok geziyordu beni bakıcı olarak ayarlamıştı nasılsa :)) kafası rahat hatunun)gelene kadar.Of offf ne stresti ama öylede güzellerdi ki...Ben ''sarı''ya (tek onun adı vardı diğerleri numaralıydı)içlerinde farklı olana aşık olmuştum öyle miniktiki...Volkan Konak şarkılarını yoğun dinlemeye başladığım sıralardı bahar gelmişti her yer çiçek çiçekti ben bu kadar lanet bu kadar sulugöz degildim sanki daha gençtim:))onlar güzel bahar güzel sevmek güzel onları düşünmek güzel derken.....en önce sarı gitti...nasıl ağladım anlatamam(zaten çok pis ağlarım anlatılmaz yaşanır:))birer birer diğerleri de....beceremedim...Normalmiş ,bu doğanın kanunuymuş yoksa sokaklar da insandan çok kedi olurmuş, zaten bakamazmışım apartmanda, onlar hasta doğmuşlarmış belki....vs.. vs... teselli ettiler...işte geldi çattı aynı ay...ben onları kaybedişimin yıldönümünün yasını tutarken bugün kimbilir neleri gömen insanlar gülücekler...Son zamanlarda karşıma geçip ne kadar basit olduğumu söylemek isteyen varsa gerek yok biliyorum bu kadarcığım işte....bugün doğanlara selam söylemeli sanırım asıl ''ne şanslısın ki hala büyüyorsun...yaşlanmak fena bişey insanı melankolik yapıyor''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konuda sen neler düşünüyorsun?Eğer blogger değilsen ''anonim''şeçeneğini tıkla ne düşünüyorsan yaz lütfen..