'Aslında kimse, onu yaşarken hayatının en mutlu
anını yaşadığını bilmez. Bazı insanlar kimi coşkulu anlarında hayatlarının o
altın anını 'şimdi' yaşadıklarını içtenlikle (ve sık sık) düşünebilir ya da
söyleyebilirler belki, ama gene de ruhlarının bir yanıyla bu andan da güzelini,
daha da mutlu olanını ileride yaşayacaklarına inanırlar. Çünkü özellikle
gençliğinde, hiç kimse bundan sonra her şeyin daha kötü olduğunu düşünerek
hayatını sürdüremeyeceği gibi, insan eğer hayatının en mutlu anını yaşadığını
hayal edebilecek kadar mutluysa, geleceğin de güzel olacağını düşünecek kadar
iyimser olur.
Ama hayatımızın, tıpkı bir roman gibi artık son
şeklini aldığını hissettiğimiz günlerde, en mutlu anımızın hangisi olduğunu
benim şimdi yaptığım gibi hissedip seçebiliriz. Yaşadığımız bütün anlar
içerisinde neden bu anı seçtiğimizi açıklamak da, kendi hikayemizi bir roman
gibi yeniden anlatmayı gerektirir elbette. Ama en mutlu anı işaret ettiğimizde,
onun çoktan geçmişte kaldığını, bir daha gelmeyeceğini, bu yüzden bize acı
verdiğini de biliriz. Bu acıyı dayanılabilir kılan tek şey, o altın andan kalma
bir eşyaya sahip olmaktır. Mutlu anlardan geriye kalan eşyalar, o anların
hatıralarını, renklerini, dokunma ve görme zevklerini bize o mutluluğu yaşatan
kişilerden çok daha sadakatle saklarlar.
Orhan PAMUK Masumiyet müzesi....
Orhan PAMUK Masumiyet müzesi....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konuda sen neler düşünüyorsun?Eğer blogger değilsen ''anonim''şeçeneğini tıkla ne düşünüyorsan yaz lütfen..