21 Eylül 2012

dantelli zarf ve bir anlayamama hikayesi

Tamam biliyorum bunu yapmayı düşünemeyen tek benim ama ya benim gibi arkadaşlarım varsa diye paylaşıyorum burada gördüm de ayıldım:))
Ayılmak demişken etrafınızdaki insanların bazı hallerini farkedip hayda ne kadar da şapşalmış!ne kadar da uyanıkmış!ne kadar da aldırmazmış (örnekler çoğaltılabilir) diye düşündüğünüz yada bir hoş olup vurulduğunuz oluyordur mutlaka ben benim oğlana her gün başka şaşırıyorum.
Kayra kapıyı açmamla yatak odasına koşup yastığın altına başını gömüyor ve haykırarak ağlıyor zor dayandım okulda o benim için çok önemliydi anne diye arada zorla konuşuyor ben altı üstü kalem kutusuya olsun nolacak yenisini alırız falan diye rahatlatmaya çalışırken o vurucu cevap geliyor;
BEN ONA KALEMLERİMİ DEĞİL SEVGİMİ KOYUYORDUM ANLAMIYORSUN ANNE!!
Sanırım annelerin anlamadığı döneme girdik Kayramla :))
''Duygusallık ve çene'' bu genler bana ait ne diyeyim...

4 yorum:

  1. Pes diyorum Kayraya, Yahu söyle kalemlik küçük okul çantana koyalım sevgini daha çok alır diye:)
    Şaka bir yana şimdiki çocuklar beni çok aşıyor :))

    YanıtlaSil
  2. Amaaaaannnn!!! Eyvah ki ne eyvah! Neyse ona "Sevgi"nin tükenmeyen, kaybolmayan bir şey olduğunu ve isterse başka kalem kutularına da koyabileceğini anlatırsın, olur.

    YanıtlaSil
  3. yakınından bile geçmemişim di mi bahar006:)

    hayır ben idmanlıyım güya sınıftan ama aştı bu çocuklar her daim hazırlıksız yakalanılabiliyor ay-ser:)

    anlatmazmıyım zeynep deli böcüğüme hem anlatırım hem de çoookkk sever örnek bilem olurum:))

    YanıtlaSil

Bu konuda sen neler düşünüyorsun?Eğer blogger değilsen ''anonim''şeçeneğini tıkla ne düşünüyorsan yaz lütfen..