Sende yaşamak adına kiracı kaldım kendime. Eşyasız taşındığım kalbimde, bir iç güveysi gözlerim. Tam acısı geçmişti mahallemden ayrılışımın. “Ayrılıktan peydahladığım çocuğum gelecek, çık git” diyorsun. Meğer pinokyoymuş balkonların. Gidişinin bütün metrekareleri düğümlerken ömrümü, büyürken sensizlikte bedenimin yüz ölçümleri; ben sana benzemeyeceğim artık. Ben sana benzemeyeceğim…
Abdullah Markal(Ben Sana Benzemeyeceğim Artık)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konuda sen neler düşünüyorsun?Eğer blogger değilsen ''anonim''şeçeneğini tıkla ne düşünüyorsan yaz lütfen..